LUGAZ        Nûr-ı ziyâ olsa olmaz zulûmât        Dünyâda ışığı göz neden alır        Tende mi cânda mı söyle marifet        Dil tekellüm eder söz neden alır        Işıktan ışığa cezb eder dîde        Vücût mirâtıydı gözü adamın        Söyleten Hüdâ’dır dil tercümân        Lutf-ı İlâhidir sözü adamın        Takdire ne yapar kuvvet pazısı        Hâşâ sorulur mu takdir yazısı        Yemek içmek uçmak nefsin arzusu        Vücûttu ervâhın saz neden alır        Rûh yiyip içmekten olmuştur cüdâ        Nefsi yemek için cân eyler fedâ        Rûhun gıdâsıdır bir mahbûb Hüdâ        İşte böyle gelir sazı adamın        Sarıda yeşilde alda eğleşmez        İncide mercanda la’lde eğleşmez        Ayâlinde evlâdda malda değişmez        Bu gönül kararı haz neden alır        Bilmek ister isen tâ gönül âhı        Hâl devlet-i ziynetle bitmez tamâhı        Murâdı bulmaktır cemâllâhı        Hepsi de değil bazı adamın        Sümmânî vasfettin sen bu eş’ârı        Bu hâletmektir erlerin kârı        Kürre-i arzdadır şitâ bahârı        Bu vücût iklimi yaz neden alır        Sümmânî müştâk ol arzu niyâza        Tahammül gerektir cilveye nâza        Gam şitayâ benzer sürûr da yaza        Sahne-i kübrâdır yazı adamın