GAZELLER        Çâr anasırdan halketti ta ezel Hak Ademi        Cennetten sürgün ettiler hâke bastı kademi        Çıktı Sarendip Dağı’na âh u figân eyledi        Affetmez Mevlâ günahın murat aldı encâmı        İsmail sahrada doğdu çünkü Hacer anneden        Ayağını yere vurup izhâr etti zemzemi        Camasıb ki cûş eyledi Şâhmârân şerbetinden        Cümle çiçek sadâ verip anda yaptı merhemi        Çün Yunus’u yuttu semek kaldı ummân içinde        Gece gündüz ricâ etti dedi gönder çâremi        Geçirmeyip boş vaktini borcunu edâ eyledi        Getirmedi lisânına asla dünyâ kelâmı        Yakub’a hasretlik verdi Yusuf-ı Kenan için        Cihânı suça gark etti Nuh’a yüzdürdü gemi        Der Sümmânî muhabbetten hâsıl oldu Muhammed        Anın için var eyledi on sekiz bin âlemi                   2        İbtidâ halk oldu bir nûr nerde mesken eyledi        Âlemlerden hicâbından ne seyrân eyledi        Anın hükümet sebâbında damladı bir katre ter        Ol terde çün güher bahr-i ummân eyledi        Yedi kat gök yedi zemin yedi cân üstündedir        Yedisinde kudret-i hak yedi mesken eyledi        Haşmında nâr-ı cihândır lutfunda bâğ-ı cânân        Cânân içre yazan Mevlâ hûri gılmân eyledi        Der Sümmânî aslı nerde bend-i bâğda şeceri        Bâkide haram oldu hak için fânide kân eyledi                   3        Yâreliyem yarama yok dermânım senden gayri        Bülbülüm görünmez bir gülşenim senden gayri        Dembedem feryâd eylerim cürmümün ahvâline        Lâyık mı düşe câna figânım senden gayri        Reddeyleme arzuhâlim icrâ et efkârımı        Ya kime ifâde edeyim sultânım senden gayri        Faydanız halk-ı cihâna vasfetsem esrârımı        Bilirim yoktur cihânda ihsânım senden gayri        Seni cümlesinden leziz halkı eyledi lem yezel        Yoktur bu gönül şehrinde mihmânım senden gayri        Sümmânî’yem bir âh ile bir recâ bir cânım var        Başka yoktur cân içinde cânânım senden gayri