SÜMMÂNÎ İLE ÂŞIK ŞENLİK KARŞILAŞMASI        Sümmânî’ye vesile olan Âşık Sefilî, ‘Sümmânî’yim’ diye Kars’a gidip Âşık Şenlik’le atışmalar yapar. Fakat Şenlik bunun Sümmânî olduğuna inanmaz. Ona Sümmânî olmadığını söylese de Sefilî, Sümmânî olduğunu iddia eder. Sonunda Sümmânî adını taşıyan Sefili yenilir.        Sefilî, Sümmânî’nin yanına gelip durumu ona anlatarak, Şenlik’in kendisine sorduğu:        Bir acayip nesne gördüm ağzı havaya bakar        Mevlâm ona cân vermemiş koltuğundan kan akar        Şeklindeki muammayı çözemediğini söyleyince, Sümmânî:        -Hay Allah o sana çaynik (çaydanlık)’i sormuş. der.        Sümmânî itibarını kurtarmak için 1901 yılının ilkbahârında Çıldır’a doğru yola çıkar. Çıldır’ın yakın köylerinden olan Purut’ta Nebi Ağa’nın çocuklarının sünnet düğününde Şenlik ile karşılaşır. Sümmânî’nin gelişi köy halkı arasında büyük sevinç yaratır. Purut’ta başlayıp Suhara’da devam eden karşılaşma Şenlik’in şu sözleriyle başlar:        Aldı Şenlik:        Merhaba usta Sümmânî gevher saçan merhaba        Kelâm-ı kadim içinde harfi seçen merhaba        Hasret kaldık bu dünyâda mâhitâb ziyâsına        Dünyânın müzeyyen keyfin koyup geçen merhaba        Nâmert oldu ehl-i dîlde haysiyet görse dânâ        Mağribi maşrıka katsam tenzil edersin ona        Çıkıpsan arş-ı âlâya ismi ayandı sana        Melekler safında durup arşta uçan merhaba        Kerâmetin zuhûr etti ehl-i dîller başısan        Şenlik’in gözünün nûru hulûskâr gardaşısan        Cennet-i behişt bâğında mü’minler yoldaşısan        Hazreti kırklar yedinden bâde içen merhaba        Aldı Sümmânî:        İmrân lisânıyla mücevher saçan        Ehl-i dîl Şenlik’im sen misin gardaş        Mağribden maşrıka beyande beyan        Alemde ürüşân gün müsün gardaş        Sinen müzeyyendir gevher dükkânı        La’l-i zer yığnağı mücevher kânı        Bir görenler bir de arzular seni        Cân içinde şirin cân mısın gardaş        Sümmân hizmet eder gevher satana        Ben de geldim gardaş sizin vatana        Lutfun bana benzer hükmün sultâna        Bu Çıldır elinde cân mısın gardaş        Aldı Şenlik:        Derdim ondur dokuzunu demenem ağyâra ben        Sekiz de arzumânım var yedi de avâre ben        Beş benim kesb-i kârımdır dörde kıldım temennâ        İkiye muhabbetim var yalvarıram bire ben        Aldı Sümmânî:        Elestü bezminde geldim Hak ile ikrâra ben        Hamd olsun hamd u senâya düşmedim inkâra ben        Adem’i Adem eyleyen ârif-i kâmil imiş        Ya niçin cân fedâ etmem böyle bir hünkâra bena        Aldı Şenlik:        Otuz iki derdim vardır kırk sekiz devâ ile        Üç yüz altmış altı burca çıktım on iki sahrâ ile        Çardır mezhep çardır kitap çar gönül sevdâ ile        Tasdik-i ikrâr eyleyip varmadım kenara ben        Aldı Sümmânî:        Otuz iki farzı beyan ettin kırk sekiz Cuma ile        Üç yüz altmış altı gündür mâhı bir sene ile        Okuyup ezber eyledim ilm ile imlâ ile        Ta ezelden bend olmuşum öyle bir tüccara ben        Aldı Şenlik:        Elli dört bâbın içinde demim var dermânım var        Yetmiş bin hicab içinde bir şâh-ı hubânım var        Altı bin altı yüz altmış altı derdimin dermânı var        Şenlik’im şeş hesabıyla yâr oldum o yâre ben        Aldı Sümmânî:        Elli dört farzı beyan ettin sen gayet be gayet        Yetmiş bin hicab içinde Habibim nûr-ı Ahmet        Altı bin altı yüz altmış altı ol ayet-ül beyyinat        Sümmânî’yem gulem oldum öyle haznedara ben