MUSAMMATLAR        Sebâvetten beri gönlüm bu sitem yaktı yandırdı        Beni bir hâb içre koyup çok adûlar uyandırdı        Derûnu derd-i âhımı semâvâta dayandırdı        Tutup çâk-i giribânım cefâlara dolandırdı        Doğrusu bu bu âlemde beni cândan usandırdı        Gözü yaşlı gönlü gamlı dolandırdıkça dolandırdı        Felek sulb-ı pederden aldı beni bir kana kattı        Dokuz ay müddet ile başımı bir zindâna attı        Beni Mecnûn eden Leylâ murâdım ne yana attı        On birine kadem bastım bu sinem hicrâna attı        Doğrusu bu bu âlemde beni cândan usandırdı        Gözü yaşlı gönlü gamlı dolandırdıkça dolandırdı        Ne rahat eyledi başım ne bir gün durdu figânım        Feleğin destine geçti bırakmaz hiç giribânım        Seyyâh-ı âlem oldum durmadı âh ile nâlânım        Sümmânî göklere çıktı efendim âh u efgânım        Doğrusu bu bu âlemde beni cândan usandırdı        Gözü yaşlı gönlü gamlı dolandırdıkça dolandırdı                   2        Zeminde kurup ol tahtını gözetme burcu sarayı        Kaçıncı bâbda âlimsin bilmedin mi imlâyı        Ne kafeste mahpus etti ârifler var-ı dünyâyı        Hemen bir sen öğrendin hocam şeriâtı garrâyı        Bizi halk eyleyen Hâlik bilir alâyı ednâyı        Senin bildiğin esrâra çeken var bir Bismillâhi        Sana kimler hüccet verdi bana mülk ettin günâhı        Yirmi dokuz harf içre cem etmiş ilm-i Kur’ân’ı        Hemen bir sen öğrendin hocam şeriâtı garrâyı        Bizi halk eyleyen Hâlik bilir alâyı ednâyı        Fatihâ-i şerif içinde yoktur yedi hurûfâtı        Yedi harfte ne isim var beyân etsen tutsam râhı        Nazar kıl mümin kalbine seyret Kâbe-i Beytullâhı        Hemen bir sen öğrendin hocam şeriâtı garrâyı        Bizi halk eyleyen Hâlik bilir alâyı ednâyı        Elif Allâh’ın ismidir dolaşır rûh-ı revânı        Sebep ne ki üç harf ile zikrederler anı        İlm-i ledünde mi gördün Sümmân’a kıldın buhtânı        Hemen bir sen öğrendin hocam şeriâtı garrâyı        Bizi halk eyleyen Hâlik bilir alâyı ednâyı                   3        Alışır bu cân bedenim sinem üzre tutar bir gün        Âlemde Hakk’ını seven matlûbuna yeter bir gün        Felek kurmuş yayın okun bizi demden atar bir gün        Gelir kabrine bülbüller sedâlaşır öter bir gün        Bırakmaz bu ecel peşin gelir yakan tutar bir gün        Aslımız turâbdan olmuş turâblara katar bir gün        Ecel cism-i hâtır gönül ricâ minnet figân bilmez        İster ağla ister sızla ister âh et şivân bilmez        İster gedâ ister sultân ister ol nevcivân bilmez        Bu bâbda Eflatun gelse ecel için dermân bilmez        Bırakmaz bu ecel peşin gelir yakan tutar bir gün        Aslımız turâbdan olmuş turâblara katar bir gün        Sümmânî neye müştâksın elinde sermâyen sazdır        Deli gönül tayyâr olmuş bilmem ne yana pervâzdır        Biliriz ki bâki mülk olan ibadet Hakk’a niyâzdır        Bütün dünya senin olsa malın üç beş arşın bezdir        Bırakmaz bu ecel peşin gelir yakan tutar bir gün        Aslımız turâbdan olmuş turâblara katar bir gün "));